Haar zondag
Terwijl de klokken nog beierden
Liep ze al Achter de Kerk
De St Jan nu zo dichtbij
Haar buideltje stevig onder de arm
Daarin haar gebedenboek
Ze zou het niet openslaan
Ze zocht een plekje in het midden
Hier had ze het mooiste zicht
Straks zongen ze de psalmen
Ze zou niet meezingen
Straks hoorde ze de dominee
Ze zou niet luisteren
Haar blik gleed naar de ramen
Maar zag niet de beeltenissen
Haar adem stokte telkens weer
Bij het zien van zoveel geel, blauw, groen
Dit mozaïek dat het daglicht haar bracht,
was haar zondag
Marai Ebben
Bron: Op deze foto, gemaakt in de jaren ’30, zien we zuidkant van de Sint-Janskerk vóór de restauratie van dat deel van de kerk, met – uiteraard van de buitenkant – de kerkvoogdijkamer, daarboven de Librije en links de kerkenraadskamer. Oorspronkelijk stond hier de hofkapel van de Heren van der Goude, maar in de 13e eeuw wordt de kerk belangrijker omdat veel mensen zich rond de hofstede vestigen. Kort nadat Gouda stadsrechten heeft gekregen (1272), wordt de kapel een volwaardige kerk, gewijd aan Johannes de Doper. Vandaar de benaming Sint-Janskerk. De huidige kerk is gebouwd na de grote stadsbrand van 1552. In 1573 wordt zij ontnomen aan de rooms-katholieken en door het stadsbestuur toegewezen aan de nieuwe machthebbers, de Nederduits gereformeerden (calvinisten). Met haar lengte van 123 meter is zij de langste kerk van Nederland en haar kleurrijke glas-in-loodramen, beter bekend als de Goudse Glazen, zijn wereldberoemd. Net voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog worden deze kostbare historische glazen uitgenomen en op verschillende plekken ondergebracht om schade door bombardementen te voorkomen. In de loop der eeuwen zijn er regelmatig kleine en grote restauraties uitgevoerd. Deze foto is genomen vóór afronding van de grote restauratie die van 1898 tot 1953 (!) duurde. De laatste grondige restauratie werd tussen 1964 en 1980 uitgevoerd.
Bron: SAMH
Foto: 0440.72093